Andrzej Misiak “Zakochanie” – zbiór wierszy. Poezja to jedne z piękniejszych utworów literackich, które pozwalają autorowi w sposób magiczny wręcz ukazywać uczucia, wydarzenia lub cokolwiek innego. Nie będę tłumaczył, bo każdy wie, co to wiersze i zapewne nie raz próbował własne ułożyć.
Andrzej Misiak “Zakochanie”
Andrzej Misiak “Zakochanie” Wydawnictwo Sorus
Andrzej Misiak to poeta, który odważył się pokazać swoje uczucia do kobiety poprzez poezję. Jego twórczość, to wiersze głównie rymowane, rytmiczne bym powiedział, część z nich ma określony i jednolity schemat. Gdyby dodać muzykę, mamy wzruszające utwory. Ale to tak na marginesie.
Poezję jest ciężko recenzować, zatem w skrócie, o czym pisze autor tego tomiku. Wyznaje on własne uczucia i przedstawia je w formie, która jest dosyć obrazowa i prosta do zrozumienia. Nie są to skomplikowane przenośnie czy też dające do długich zastanowień porównania. Autor postawił na język, jak ja to nazywał „wprost”, tak aby dotrzeć do każdego czytelnika.
Śmiem jednak twierdzić, że głównym natchnieniem i odbiorcą jest osoba, którą autor pokochał i za nią tęskni. Wspomina w swojej twórczości spędzone z nią chwile i wyobraża sobie to szczęście, które jest mu tak bliskie. Używa w swoich utworach łagodnego tonu, czasem melancholicznego, ale poezja miłosna bywa często właśnie taka melancholijna, smutna.
Mam wrażenie, że autor poprzez napisanie tych poezji, chciał zapełnić swoją pustkę i żal, który powstał po rozstaniu z ukochaną kobietą. Aczkolwiek to jest poezja, zatem każdy może zrozumieć trochę inaczej poszczególne wersy. Wspominam o tym, ponieważ chciałem podkreślić, że moja opinia o tym tomiku, jest tylko moim odczuciem i spojrzeniem, które zapewne różni się od wielu innych czytelników.
Andrzej Misiak “Zakochanie” Wydawnictwo Sorus
Jedno jest bardzo istotne w odniesieniu do tomiku „Zakochanie”. Autor, przedstawiając swoje myśli, zrobił to bardzo osobiście, czuć realizm i to, że treści zostały napisane pod wpływem prawdziwych wydarzeń i przede wszystkim duchowego nastroju.
W tomiku możemy przeczytać wiersze stroficzne, czyli podzielone na zwrotki z rymowanymi wersami, najczęściej jako sylabotoniczne, czyli regularne rymy. Jak na przykładzie poniżej:
Andrzej Misiak “Zakochanie” Fragment
Najprościej ujmując, jest to rodzaj wierszy, który chyba jest najczęściej spotykany, cechujący się pewnego rodzaju melodycznością, Tak można obrazowo przedstawić wydźwięk utworów. Są to wiersze trzynastozgłoskowe.
Dodatkowo tomik jest opatrzony ilustracjami, rycinami przedstawiającymi obraz np. kobiety, co zapewne dodaje uroku i obrazuje dodatkowo treści.
Myślę, że te wiersze, to bardzo przyjemny sposób na odskocznię od codzienności, udanie się do świata, w którym czujemy się jak w blasku słońca. Dlaczego słońca, jeśli te wiersze są smutne? Dlatego że po prostu ten blask to poezja sama w sobie, jej urok, możliwość wyobrażenia na tysiące różnych sposobów. A poza tym, nie wszystkie wiersze w tym tomiku są nasycone smutkiem…
Książka dostępna na stronie Wydawnictwa SORUS: Andrzej Misiak “Zakochanie”
