Wojciech Jastrowicz „Diagnoza: alienacja”. Książka jest zapisem wspomnień kobiety, która od młodości boryka się z uzależnieniem od narkotyków, a potem też od alkoholu.
Jest to pewnego rodzaju pamiętnik, w którym dominują tragizm i ból. Autor ukazał uczucia kobiety w sposób obrazowy, tak, że wzbudza to odpowiednie emocje i skłania do rozmyślań i dyskusji na poruszone, bardzo trudne tematy.
Wojciech Jastrowicz „Diagnoza: alienacja”
W tej książce główna bohaterka opisuje swoje przeżycia związane z nałogiem i tym, jak zdobywa pieniądze na swoje używki. To jest jej codzienność – narkotyki i alkohol. Dramatyczne wydarzenia są przedstawione przez nią samą w bardzo osobisty sposób, co nadaje ogromnego realizmu książce.
Wnioski z tej książki są różne i przy okazji jej czytania, pytania, myśli same się nasuwają. Ta refleksja jest automatyczna, bowiem treść wywołuje takie przemyślenia.
Przekonałem się, że trudno jest recenzować takie powieści, bo są to bardzo wrażliwe tematy, które miały miejsce w rzeczywistości zapewne niejednego człowieka. Tym bardziej jest to wartościowa lektura, bo to pewnego rodzaju przestroga i jednocześnie przykład jak można w życiu upaść, czy też tak sobie je skomplikować, że potem trudno jest się odnaleźć w rzeczywistości w przyszłych latach. Błędy młodości, zawsze naznaczają swoje piętno na dalszym życiu.
Rodzina? No cóż, jest wsparciem, ale czego? Nałogu, czy wspiera córkę w dążeniu do normalności? No właśnie rodzina, która mimo wiedzy o ułomności córki, wspiera ją materialnie, opłaca jej mieszkanie i kupując żywność. To daje również do myślenia, czy to słuszne. Tak czy inaczej, wszystko ma swoje granice.
Wydaje się, że książka jest dobrą lekturą nie tylko dla dorosłych, bo najbardziej narażeni na uzależnienia są ludzie młodzi. Czy dobrze będzie, gdy przeczytają tę historię? Raczej tak, bo to przykład tego, jak bardzo można wpaść w sidła niepowodzeń życiowych i to na własne życzenie, wybierając pozornie niewinną na początku rozrywkę w postaci używek. Inne jest to, jakie wnioski młody czytelnik z tego wyciągnie.
Wojciech Jastrowicz „Diagnoza: alienacja” opis
Odczuwalny dramatyzm w „Dignozie: alienacja” jest dosadny. Czasem współczujemy młodej dziewczynie i chciałoby się jej pomóc. Bohaterka pomimo swych ułomności, nie wydaje się kimś, kto by zasłużył na takie życie, bo ma w sobie pozytywne cechy. Jest wrażliwa, to pewne, a jednak obiera drogę, której nikt jej nie zatarasował, a powinien. Poniekąd szuka mimo wszystko pomocy i chce żyć inaczej, chociaż czasem sama nie zdaje sobie z tego sprawy.
Pełna dosadności powieść, jest formą przekazu, czy też ma na celu uświadomienie innym, co może ich spotkać, kiedy to wpadną w sidła uzależnienia które, będzie ich codziennością. „Diagnoza: alienacja” to ukazanie bólu i bezradności. Pełna gama rozpaczy, uwięzienie, pragnienia szczęścia, którego nie ma i nie będzie, dopóki narkotyki są wszystkim w życiu. To podróż przez życie młodej kobiety, która widzi w sobie upadek, gardzi życiem, jest osamotniona. Życie, gdzie pokusa jest ważniejsza od normalności. To również próba.
Czy potrafi walczyć z chorobą, której jest przecież świadoma? Czy jej myśli, to tylko dragi i seks? Czy ma swoją godność? Te pytania stają się jej codziennością. Wbrew pozorom… Na przekór sobie…
Książka dostępna w SORUS: “Diagnoza: alienacja”
i w Empiku: “Diagnoza: alienacja”
Strona autora: psycholog-jastrowicz.pl
Wojciech Jastrowicz na Facebook: Wojciech Jastrowicz – psycholog
