Maja Lidia Kossakowska „Takeshi 3. Pałac umarłych” to kolejna trzecia część sagi. To niesamowicie rozbudowany piękny język, który zafundowała nam autorka w mistrzowskim wydaniu. Naprawdę można się zatopić w tych wszystkich jej opisach i w ogóle w czytaniu oraz zapomnieć o świecie zewnętrznym, bo to dzieło i w każdej części jest perfekcyjnie napisane.

Maja Lidia Kossakowska „Takeshi 3. Pałac umarłych”

Maja Lidia Kossakowska “Takeshi 3. Pałac umarłych”, to ostatnia część fantastycznej trylogii, która swoim bliskowschodnim klimatem urzeka, zaskakuje, ujmuje i wciąga bez reszty. I szczerze mówiąc, chciałoby się, aby trwała dłużej. Zresztą zakończenie tego tomu, jakby dawało taką nadzieję. Niestety Autorka tego polskiego arcydzieła z gatunku fantastyki zmarła i właśnie powieść „Takeshi 3” była jej ostatnią powieścią.

I ta wręcz pochłaniająca bez litości lektura, jest piękną spuścizną po Maji Lidii Kossakowskiej, która będzie nam towarzyszyć na zawsze. Książka to nie lada gratka dla miłośników gatunku, dla młodzieży (tej dorosłej) i oczywiście dla wszystkich innych, zapewne bez względu na wiek. Dlatego, że ta powieść, to oprócz fantastyki i niebywałego, wymyślonego świata, dosyć realistycznego, także poezja bym rzekł. Piękne i rozbudowane opisy okolic, sytuacji i wydarzeń, ubrane w niesamowite, poetyckie zdania z różnymi porównaniami, kwieciste, barwne, dosadne, to przecież liryka na wysokim, niespotykanym poziomie, której można tylko pozazdrościć i świadczy o niebywałej wyobraźni Autorki. Nie przesadzam z tymi pochwałami, a nawet brakuje mi słów na określenie tego kunsztu literackiego.

Zapewne cała trylogia może służyć jako przykład dla innych twórców. To przykład pięknej i dojrzalej literatury, z której możemy czerpać garściami. I wiele w niej przyjemności, a także możemy uczyć swoją wyobraźnię świata, jaki mógłby istnieć, chwil i doznań, które mogłyby mieć miejsce. I tym właśnie realizmem w tej powieści można się najbardziej zachwycać.

Takeshi to trylogia nasycona emocjami, pojedynkami na miecze, walką wręcz i wartką akcją. I tak też dzieje się w tym trzecim tomie i mam wrażenie, że najbardziej emocjonującym z nieco zaskakującym zakończeniem. Wiele enigmatycznych sytuacji, które mają miejsce w książce, sprawia, że nie możemy się doczekać kolejnych rozdziałów, ale jednocześnie mamy świadomość, że zbliżamy się do końca, co trochę smuci. Ale wszystko, co dobre, zawsze pozostanie najbardziej w naszej pamięci i wspominamy z radością.

Tak też się w tym przypadku dzieje u mnie. Gdy zamknąłem ostatni tom, byłem cały czas pod wrażeniem wszystkiego, co przeczytałem. Wiele uczuć, trochę niedosytu, wiele innych doznań, czułych, prawdziwych, to właśnie ta gama, z jaką pozostałem po “Takeshi 3”. I myślę, ze nie jestem wyjątkiem.

Pisałem już wiele przy okazji pozostałych dwóch części tej serii, więc nie muszę tutaj tak bardzo przybliżać tych moich emocji i opinii. Nie piszę też wiele o fabule, bo po prostu byłoby nie fair wobec zainteresowanych, ale zdradzę, że w “Takeshi 3” jest też coś z kosmosu, a więc nie tylko Bogowie i mistyczne historie. W powieści jest też wiele ukrytych przesłanek jakby. Niektóre sytuacje, wątki skłaniają do zadumy i rozmyślań, co dodaje tajemniczej roli tej treści. Być może książka ma też zadanie oprócz rozrywki, dostarczyć także wartości duchowych?

Pozostałe części: Takeshi

Książki dostępne na stronie Wydawnictwa Fabryka Słów