Przemysław Żarski „Grzęzawisko” to książka, która potrafi głęboko zajrzeć swoją historią w ludzką psychikę. Jest ponura – takie pierwsze określenie przychodzi do głowy po jej przeczytaniu. I o ile można „Grzęzawisko” określić mianem solidnego thrillera, o tyle trzeba podkreślić fakt, że treść potrafi wzbudzić dosyć mroczne wizje.

Przemysław Żarski „Grzęzawisko”

Bynajmniej nie mamy tutaj wielkiego rozlewu krwi, czy też jakiś wielkich brutalności, to jednak klimat w całości przypomina nieco powieści, w których w każdej chwili można się spodziewać czegoś, co nas wytrąci z równowagi, naruszy spokój, czy też najzwyczajniej wystraszy. I chociaż tutaj te elementy mają miejsce w nieco innej postaci, to takie właśnie emocje mogą się pojawić. A przynajmniej na mnie ta książka miała taki wpływ, że niemal wybudziłem się po jej przeczytaniu z jakiegoś mrocznego transu.

Historia tajemniczej śmierci chłopaka sprzed wielu lat, którą chce rozwikłać policjantka, która była bezpośrednio związana z wydarzeniami. Oczywiście wszystko jest skomplikowane i poszlaki, to jedyne co pozostało, aby cokolwiek wiarygodnego można było ustalić. Odkrywanie prawdy po takim czasie wiąże się niemal z niemożliwym, jednak sumienie i zapewne ciekawość zwycięża. To, co po kolei wychodzi na jaw, przysparza kolejnych trudnych emocji. Trudna prawda przeraża i przygnębia.

Kusi mnie, żeby nieco opowiedzieć o fabule, ale zapewniam, że wtedy odebrałbym całą przyjemność poznawania historii. Dlatego też piszę tak enigmatycznie, co też pasuje do tej powieści, którą można uznać za jedną z lepszych w swoim gatunku. Historia śmierci, to skrupulatnie skonstruowany obraz w tej książce. Autorka popisała się swoim talentem do szczegółów i do tego, by spowodować odpowiednie napięcie u czytelników.

Książka zapewne trafi w gusta osób, które lubią dreszcz emocji, strachu, niepokoju, no i oczywiście do tych, którzy lubią zagadki kryminalne sprzed lat. Napisana jest w dosyć łagodnym tonie, jak na taki klimat, który czasem wywołuje dreszcze, ale pomimo tego raczej nie polecam osobom zbyt wrażliwym. Zapewne treść dla dorosłych.

Również, jak zresztą wspomniałem, treść ma wiele w sobie takich elementów, które mocno działają na psychikę. Tworzą one całość w postaci głębi, do której czytelnik, mimo że trochę w obawach, chętnie zagląda. Ta ciekawość zwycięża i chcemy poznać to coś, co kryje się tuż tuż. Można by rzecz – czai się za rogiem. Taki rodzaj napięcia, który towarzyszy przez cały czas czytania książki, gwarantuje, że będziemy pod wrażeniem wpływu historii na nasze samopoczucie. A wywarcie takich wrażeń na czytelniku świadczy o talencie Autorki książki i to można podkreślić.

Tymi zachwytami nad książką mógłbym cały czas „sypać” i jest to uzasadnione. Jednak na koniec chciałbym dodać jeszcze, że oprócz wspomnianych emocji, książka zasługuje na uznanie z powodu języka pisanego, którym posługuje się Autorka. Jestem przekonany, że jej styl trafia do każdego, bo to po prostu konkretny język pisany, który jest obrazem samym w sobie. Nie tylko miejsca, gdzie toczy się akcja, ale także wszystkiego tego, co czują bohaterowie.

Nic dodać, nic ująć – lektura warta uwagi i polecam czytelnikom, którzy jednak mają nieco mocniejsze nerwy.

Książka dostępna na stronie Wydawnictwa Czwarta Strona

Recenzował — Emil Kowalski