Hanna Greń w swojej powieści „Zabójcza terapia” po raz kolejny udowadnia swoje zamiłowanie do historii kryminalnych i detektywistycznych. Oczywiście kunszt literacki Autorki, to fakt i myślę, że każdy się z nim zgadza. Kolejny tom, w którym główną rolę odgrywa była policjantka a obecnie detektyw Dioniza, zachwyca i wciąga czytelnika od pierwszej strony czytania.

Hanna Greń „Zabójcza terapia”

Wiedziałem od razu, że zaczynając czytanie „Zabójczej terapii”, będę się dobrze bawił, a dokładnie, że historia mnie zainteresuje i spędzę kolejne godziny w klimacie sensacyjnym, kryminalnym. Nie myliłem się i faktycznie od pierwszych chwil rozpoznałem charakterystyczny styl na poziomie. Konkretne dialogi, wątki bez nadmiernych opisów i akcja, która toczy się szybko i dynamicznie oraz enigmatyczne zagadki, to główne zalety tej książki.

Tym razem detektyw Dioniza Remańska chciała wyleczyć swoją rękę, w którą została postrzelona. Zapisała się na terapię w ośrodku rehabilitacyjnym i tam też zamieszkała na okres jej trwania. Na darmo zdały się jej obietnice wobec męża, że nie będzie się wplątywała w żadne śledztwa, szczególnie dotyczące niebezpiecznych przestępstw, bo w ośrodku dochodzi do serii morderstw, a Dioniza od razu stała się ich świadkiem. Nie pozostało jej więc nic innego, jak tylko dociec prawdy i odnaleźć sprawcę. Oczywiście w tajemnicy przed mężem, a więc musiała działać w ukryciu i tylko we współpracy z detektywem prowadzącym sprawę.

Powieść ta trzyma w napięciu, ale też nie brakuje w niej sarkastycznego humoru, co stanowi dodatkowy atut. Niema w niej pościgów, ani typowej akcji sensacyjnej i wydawałoby się, że może nudzić fakt, iż wszystko dzieje się w jednym miejscu – ośrodek rehabilitacyjny. A jednak to mylne wrażenie i nieprawda. Jak najbardziej mamy poczucie dynamicznych zwrotów akcji i do tego jasne i rzeczowe dialogi powodują, że brniemy przez fabułę dosyć szybko i z całkowitym zainteresowaniem.

Podczas czytania odczuwałem ponurość. Niestety tak została skonstruowana historia, że nie było w niej miejsca na sentymenty, czy miłość, a jedynie była goła prawda kryminalna, co wcale nie przeszkadzało, bo przecież nie zawsze mamy ochotę na cukierkowe tematy. I właśnie dlatego ta książka jest dla tych, którzy nie mają najmniejszej ochoty nawet na malutki romans, a chcą twardej literatury z emocjami.

Książka napisana jest w dosyć łagodnym tonie, mimo morderstw. Zatem nie sprawi większego poczucia niepokoju i może być czytana przez każdego, kto lubi kryminały. Raczej nie dla dzieci, bo pewnie i tak fabuła by ich nie zainteresowała.

Myślę, że wcale nie przesadzam z tymi pochwałami i po raz kolejny należy się duże słowo uznania dla Hanny Greń, bo wydała książkę na bardzo wysokim poziomie i tym samym, utwierdziła swoją pozycję w świecie powieści kryminalnych. Zapewne to nie jest ostatnie słowo Autorki i czeka nas jeszcze spora dawka emocji w kolejnych powieściach. Być może w kontynuacji życia detektywki Dionizy Remańskiej, ale na razie, polecam „Zabójczą terapię”, którą chętnie przeczytają miłośnicy gatunku i zajmie im to zaledwie jedną noc, bo książka nie jest aż tak długa.

Książka dostępna na stronie Wydawnictwo Czwarta Strona

Autorka na Facebook: Hanna Greń

Inne książki Autorki: Autorka na stronie