Ser Charles swoim nowym albumem „Einmannbunker” przyciągnie fanów rocka w stylu, hmm, trudno mi dokładnie określić, ale być może jako psycho-rock lub inne pokrewne określenie dotyczące muzyki i tekstów o charakterze lirycznym – psychologicznym, prostym, z przekazem dosadnym, nawet z użyciem „niecenzuralnych” słów.

Muzyka przypomina trochę, momentami oczywiście, Rage Against the Machine – oni potrafią dźwiękami i wokalem „wejść” w głowę. Oczywiście to tylko moje skojarzenie i być może wielu się ze mną nie zgodzi, jednak Ser Charles ma taki przekaz trochę właśnie z „bitami” Rege-sowskimi”.

“Spostrzeżenia i doznania” życiowe, chyba tak można podsumować teksty piosenek zespołu. Śpiewają oni o życiowych chceniach, o wrażeniach, o psychicznym samopoczuciu. Oczywiście to tylko mój odbiór, i powtarzając się, każdy może inaczej interpretować. No i też ważne, że to wszystko po polsku i dla mnie super, bo nie przepadam, gdy Polacy śpiewają w innym języku. Ale to tak na marginesie. Być może jestem patriotą muzycznym…

3 minuty dosyć ciekawej muzyki. Rozwiązania liryczno-muzyczne są jakby eksperymentem, który ma przyciągnąć uwagę. Nie ma zwrotek, nie ma refrenów – jest opowieść, może forma wierszu, dialog, itd. Wokal w formie mówionej, ale ma jakieś nutki oczywiście.

Właściwie kiedy słuchałem płytę i oczywiście, wedle tradycji, podczas pierwszego odsłuchu, pisałem recenzję, to odniosłem wrażenie, że ten ich styl muzyczny i wykonanie, doskonale współgra z moim gustem, pasuje do mojej twórczości poetyckiej, do której mógłbym dobrać muzykę. Więc trafiony wybór – muzyka dla mnie… Dobrze się przy niej pracuje.

Oprócz oczywiście gitar słychać jeszcze inne dźwięki elektroniczne wykonane na instrumentach klawiszowych. Fajnie chodzi” bas. Jest też moog. Rytm – umiarkowany, podobny do punkowych bitów. Czasem gitary z wydźwiękiem pasującym do lat 70-ych. Są chwile z odgłosami ze stacji kosmicznej – np. W utworze “„Banana”. Zresztą jest wiele takich “abstrakcji” na płycie. Nie nudzimy się i to najważniejsze, bo każdy utwór niesie ze sobą coś innego. No i dodam też, że czasem słychać motywy, które mogłyby, by być użyte jako ścieżka filmowa do jakiegoś “rozpierduchowego” filmu (czyli takiego, w którym jest jakaś anarchia i demonstracja z paleniem opon).

Wiem, moje skojarzenia mogą być kontrowersyjne i można się ich czepiać…

Ale teksty i muzyka Ser Charles wywołała we mnie wolność interpretacji, bo podobnie ich muzyka, jest po prostu wolna od stereotypów. Fajna płytka i polecam każdemu. Myślę, że płyta może zaskoczyć przekazem nawet fanów całkiem odmiennych stylów muzycznych.

Ser Charles na Facebook: https://www.facebook.com/sercharles.info

Czytaj też o płycie na: