Sanko Sakusen „End of Nothing” i mocny i szybki początek, bez ogródek i sentymentów. To są pierwsze wrażenia, gdy tylko włączyłem płytę. Raczej to hardcore, death metal i pewnie jeszcze kilka innych akcentów w klimatach około-metalowych. I oczywiście, jak można się domyślić, mocny charakter wokalu, w sam raz nie dla romantyków.

Sanko Sakusen „End of Nothing”

I nie wiem, jaką magię ma muzyka tej grupy, ale zanim się zorientowałem podczas pisania tej recenzji, ledwie kończąc drugi akapit, w moich słuchawkach wybrzmiewał już szósty kawałek z tego krążka. Zapewne włączyłem się do tej muzyki całkiem i straciłem poczucie czasu. I w sumie racja, bo faktycznie utwory są co najmniej interesujące. Na pierwszy odsłuch, wydają się ujednolicone, w jednym klimacie, stabilne można by rzec. I dobrze, bo niekoniecznie lubię całkowite mieszanki i tutaj mogłem dać się ponieść jedności. Nie oznacza to, że są one w jakiś sposób monotonne. Absolutnie. Szczególnie że w pewnych momentach, uwagę zwracają ciekawe przygrywki, efekty dźwiękowe oraz dobrze określone zmiany tempa, wyraźnie dyrygujące naszymi emocjami.

Materiał na płycie ogólnie wydaje się dosyć krótki. Właściwie to ta długość wszystkich utworów łącznie, jest dobrze dobrana, co cieszy, bo często bywa, że zespoły przedłużają za bardzo poszczególne utwory i mimo że są one ciekawe, to w perspektywie czasu, kolejnych przesłuchań, mogą szybko się nudzić. Tutaj mamy to wyważone i jeśli nam brakuje emocji, po prostu słuchamy dzieła Sanko Sakusen od początku, odkrywając kolejne jego walory. Bo faktycznie płytę nie wystarczy włączyć tylko raz i jednoznacznie ją ocenić. Ten materiał wymaga głębszego wsłuchania siew przekaz muzyczny i możemy w nim odkryć więcej, niż nam się wydaje na początku.

O nazwie też ciekawie i w kilku zdaniach, bo:

Strategia „trzech wszystkich”, sankō-sakusen (jap. 三光作戦); chiń. 三光政策; pinyin sānguāng zhèngcè – strategia spalonej ziemi stosowana przez Cesarską Armię Japońską w czasie II wojny światowej w Chinach. Strategia składała się z tzw. „trzech wszystkich” (三光): wszystko zabijać, palić i grabić. W japońskich dokumentach nazywano ją „strategią palenia do samej ziemi” (dosł. na popiół) (燼滅作戦, jinmetsu-sakusen). https://pl.wikipedia.org/wiki/Sank%C5%8D-sakusen

A więc założyciele zadbali też o ciekawą historię swojego bandu, a raczej, o pochodzenie nazwy, która wzbudza zainteresowanie.

Okładka płyty dosyć skromna, ale nie ma potrzeby, by była rozbudowana, no i oczywiście z tekstami piosenek. Utwory po angielsku i jest ich dziewięć, niezbyt długich.

Krótko mówiąc, zwolennicy ostrej jazdy, w mocnym brzmieniu i bez melodyjek o miłości, będą w pełni zadowoleni. Fajnie się powkurzać przy tej muzyce, bo też w sumie jest to sposób na bezpieczne wyładowanie złej energii. Muzyka na tej płycie, wręcz do tego zachęca. Może niekoniecznie muzyka pasuje do prac majsterkowych, przed czym przestrzegam, bo można zamiast wbić gwoździa, po prostu zmiażdżyć sobie palca. I szczerze, nie pytajcie, skąd mi przyszło do głowy, aby o tym napisać. Po prostu charakter utworów raczej nie sprzyja spokojnym i pewnym ruchom tego typu. Ale toż wiadomo przecież przy takich bitach…

Sank Sakusen na Facebook – Sanko Sakusen